Hotel Centraal
Voorheen lokatie oude Synagoge
Jaren ’20
29 november 1924: B.te Hennepe
Is dit Bernardus te Hennepe (1885-1965)- Janna Wilhelmina Grotenhuis (1882-1964) ?
Opening Hotel Centraal
16 mei 1931: Gerardus Arpink (29-03-1899 Eemnes- 07-03-1971 W’wijk)
Echtgenote: Gertrud Bernardina Theben
18 juli 1958: Josef Gerardus Arpink
01 februari 1968: E.J.Kienhorst
Plm.1987: van den Berg ( 3jr)
1990: Vermeulen (faillissement 31-07-1994)
1994: Aalders (voorheen slager)
Later Chinese exploitant.
dagen beslag wist te leggen op ’t Winterswijksche biljartkampioenschap van Afdeeling A. Van links naar rechts:
G. Arpink, H. Konings, J. Raven. A. ten Brake, H. Rengelink en S. Schwarz.
Aantekening:
Het doet toch vreemd aan als men na tien jaar in een plaats komt waar men gewoond heeft. Alles lijkt zo klein en bekrompen, omdat men de ruimte zo gewend is. Niemand van de familie wist dat we komen zouden. Ze keken wel vreemd op toen ze ons zagen. We namen de trein naar Winterswijk, waar mijn broer nog steeds woonde in hetzelfde hotel. Toen wij het hotel binnenstapten, zag hij ons niet, althans herkende hij ons niet, maar zijn zoon Joseph, die toen ook al in de zaak werkte, riep uit: “Daar is oom Dirk en tante Chris”. Nu, mijn broer, die nogal week van aard was, had tranen in zijn ogen. Er waren vele hotelgasten in de zaak, o.a. reporters van dagbladen, die ons toen onmiddellijk vragen begonnen te stellen. De volgende dag was het gedrukt in een van hun kranten, op de voorpagina, met een foto van ons beiden. Het opschrift luidde: OUD-WINTERSWIJKSE CANADEES KWAM ZIJN BROER VERRASSEN. Het zal je gebeuren dat je broer, die je hoog en breed in het verre Canada waant, op een goede dag plotseling voor je neus staat. Zoiets kan tegenwoordig. De Winterswijkse hotelhouder G. Arpink is die belevenis ten deel gevallen. “En ik heb even staan kijken”, zegt hij glimlachend, terwijl hij bij zijn broer en schoonzuster aan tafel gaat zitten. Broer Dirk is in 1947 naar Canada geëmigreerd. Hij heeft het best naar zijn zin, al geeft hij graag toe dat zij de eerste vier jaren behoorlijk hebben moeten ploeteren. Maar je moet daar de moed nooit opgeven zegt de Canadese heer Arpink en hij kan dat met legio voorbeelden aantonen dat hij dat nooit heeft gedaan. Als je twee en twintig jaar jachtopziener bent geweest, dan moet je je niet indenken dat er in Canada zo een job voor je ligt te wachten. Nee, dan moet je letterlijk alles aanpakken wat je aan arbeid geboden wordt. Dat heeft de heer Arpink, die nu 54 jaar is, ook gedaan (…) Nu is de heer Arpink in dienst van de Canadian Pacific Airlines. Hij is niet een top functionaris, maar hij verdient toch genoeg om een trip per vliegtuig van 4 weken naar het oude vaderland te maken. Het gehele gezin heeft inmiddels de Canadese nationaliteit verkregen.
Bron: Oudscherpenzeel.nl
Ook Josef Gerardus Arpink is later (1968) geemigreerd naar Canada