Brieven van emigranten

De Nederlandse taal

Vanaf 1917 toen de V.S. aan de Eerste Wereldoorlog gingen deelnemen, werden de Duitse en Nederlandse taal daar verboden. Kinderen moesten vanaf dat moment Engels leren. In de First Christian Reformed Church te Oostburg werd de laatste dienst in 1942 nog in het Nederlands gehouden (Diamond Jubilee van de kerk).De contacten gingen toen langzamerhand over in het Engels. Soldaten die na de Wereldoorlogen hun roots opzochten, maar ook de toeristische reizen vingen aan.
Natuurlijk bleven er hier en daar contacten, want niet iedereen gooide brieven weg.

Een mooi voorbeeld komt van Calvin Kortschot uit Lafayette in Indiana. Hij schrijft in zijn boek ,,A Lifetime Of Investing” hoe hij als nazaat van de Korschots uit Clymer in 1954 zijn verre verwanten op Rensink Kortschot in Miste opzocht:
,,Doordat geen van de familieleden Engels kon spreken, vergezelde een leraar voortgezetonderwijs ons naar het huis. Het was blijkbaar een grote gebeurtenis in het leven van deze mensen. Zij hadden werkelijk geen idee wie ik was en wat ik kwam doen. Later vertelden zij mij dat toen ze me voor het eerst zagen met het U.S. Navy-uniform dat ze dachten dat ik een lid was van het Nederlands Koninklijk Huis”. 
Natuurlijk zijn er diverse mensen in Winterswijk die contacten blijven onderhouden met hun verre verwanten in de States. Een hoogtepunt in het contact waren de uitwisselingen van de Clymer Kotten Connection in 1981. Een groep van rond de vijftig personen uit Clymer kwam naar Kotten. Zes jaar later kwam er nogmaals een groep.