In Australië kunnen flinke krachten gebruikt worden -1948

In verband met de grote belangstelling, die momenteel bestaat voor emigratie naar Australië, is het gewenst, belangstellenden nog eens te wijzen op de plaatsingsmogelijkheden aldaar en de formaliteiten die tevoren vervuld moeten worden.

In Australië, is ruime werkgelegenheid voor geoefende en ongeschoolde krachten in de landbouw- en veeteeltbedrijven (rundvee- en schapenfokkerijen), alsmede op boom- en fruitkwekerijen, terwijl in de omgeving der steden ook plaats is in de tuinbouw- en bloemisterijbedrijven.

Voorts vraagt de industrie eveneens geschoolde en ongeoefende krachten. Voorkeur wordt gegeven aan emigranten van ca. 20 —35 jaar, waarbij in de agrarische bedrijven plaatsingsmogelijkheid bestaat voor gehuwden met 1 a 2 kinderen, doch in de industrie en andere stedelijke beroepen voorlopig slechts nog ongehuwden kunnen worden geplaatst met het oog op de daar nog nijpende woningnood.
Er wordt nadrukkelijk op gewezen,’ dat er zeer weinig gelegenheid bestaat om geplaatst te worden als hoofdarbeider, b.v. in administratieve of commerciële functies, hoger technisch personeel e.d.

De Australische bevolking is over het algemeen prettig in de omgang en weet goede arbeidskrachten te waarderen.
In de agrarische bedrijven is een 56-urige werkweek; in de steden is er slechts een 40-urige werkweek.
De lonen zijn zeer behoorlijk en variëren van 5 tot 10 Australische ponden (1 pond is ca. ƒ 8.50).
De formaliteiten, en voorwaarden voor emigratie zijn de volgende:
De adspirant-emigrant meldt zich persoonlijk bij het Arbeidsbureau, waaronder zijn woonplaats ressorteert.
Het Arbeidsbureau brengt rapport uit over de emigrant aan de Stichting Landverhuizing ‘omtrent de door de Australische Immigratie-autoriteiten verlangde gegevens.

Bedoelde Stichting zendt de gegevens door naar de Australische autoriteiten, die bij toelating een landingspermit en visum verstrekken en waarbij de Stichting behulpzaam is bij het verkrijgen van passage.

Opgemerkt wordt, dat de kosten voor passage op het ogenblik geheel voor rekening van de emigrant zijn en deze rond f 1600 per volwassene bedragen.
Voor hen die in de tweede wereldoorlog als militair in Nederlandse of geallieerde dienst zijn geweest, respectievelijk zij, die in bezettingstijd actief aan het verzet hebben deelgenomen, bestaat gelegenheid reductie te krijgen op deze kosten.
Alle verdere inlichtingen worden kosteloos verstrekt door het Gewesteliik Arbeidsbureau te Arnhem en zijn bijkantoren te Bergh, Doetinchem, Eibergen Rheden, Wageningen, Winterswijk Wisch en Zevenaar elke voormiddag van 08.30-12.30 uur

Emigratie naar Australië kwam intrek

Nieuwe Winterswijkse Courant/ Delpher 1952:

De „jongens van Oonk” verrichtten pionierswerk

„Wie emigreren wil moet zich vervoegen bij het Gewestelijk Arbeidsbureau of bij één der bijzondere aanmeldingskantoren.
Dat weet zo langzamerhand iedereen, want iedereen heeft wel in zijn familie- of kennissenkring iemand die Nederland wil verlaten om in den vreemde een nieuwe toekomst op te bouwen.
En mocht dat niet het geval zijn, dan is er toch wel eens tijdens een visite over emigratie gesproken.
En steevast zullen er tijdens die visites dan ook verschillen van mening zijn geweest of het voor- en nadeel.

Over het wel en wee van de emigranten hoort men soms de meest fantastische verhalen, zowel in mineur als in majeur.
Maar hoe het ook zij, Nederland is emigratie-minded geworden.
Wekelijks worden we op de hoogte gesteld van het vertrek van schepen en vliegtuigen naar Australië en Canada.
En dan komt de vraag op „Gaan er uit Winterswijk en omgeving ook veel personen weg’. En hoe ligt die verhouding ten opzichte van andere streken.”

Om een antwoord op die vraag te krijgen hebben we een onderhoud gehad met de heer W. Koopmans van het Gewestelijk Arbeidsbureau, alhier de emigratiespecialist, die in het gebied van de kantoren Winterswijk, Eibergen en Silvolde alle emigratiegevallen die over het Arbeidsbureau lopen, behandelt. De heer Koopmans heeft dit werk al een jaar of zes verricht en heeft in die tijd al veel gezinnen naar het buitenland geholpen. Eerst in het Noorden van ons land en daarna, sinds Augustus 1950, in Winterswijk. Toen de heer Koopmans in Winterswijk ‘kwam stond hier de emigratie nog in de kinderschoenen, in tegenstelling tot andere delen van het land, waar men al veel verder was.

Gebr. Oonk waren pioniers

Maarde laatste twee jaren is de emigratie ook hier toegenomen.
In Winterswijk voorai naar Australië.
De gebroeders Oonk waren hier de pioniers en zij waren het die anderen geinspireerd hebben ook te gaan.
Het wekte vertrouwen dat „de jongens van Oonk” het zo goed ging en zo zien we dan nadien in Winterswijk een toenemende belangstelling voor emigratie naar Australië.
Wat de gebroeders Oonk waren voor Winterswijk, dat was de heer B. Prinzen uit Aalten voor Canada.
Ook een figuur die vertrouwen wekte en die vele Aaltenaren tot hulp en steun was bij hun reeds lang sluimerende plannen. Zo zien we dan ook in Aalten – in tegenstelling tot Winterswijk – veel meer personen naar Canada vertrekken.

Er zijn nog wel andere factoren te noemen die oorzaak hiervan zijn.
Aalten met zijn in hoofdzaak landbouwende bevolking, kon hiermede aan de behoeften van landbouwwerkkrachten in Canada voldoen, terwijl Australië meer industrie-arbeiders vraagt.
Emigratie naar Canada gaat wat gemakkelijker als naar Australië; het gaat ook vlugger. Vooral als men daar een familielid heeft die zich met de autoriteiten in Ottawa verstaat en voor een huisvestingsvergunning alsmede een werkgeversverklaring zorgt. Dan kan het zelfs heel vlug gaan .

Geen formulierenplaag

„Hoeveel formulieren moet een emigrant wel invullen’}, vragen we
de heer Koopmans.

„Och”, zegt deze „wat de mensen allemaal zeggen van die papieren rompslomp, is sterk overdreven.
Het wordt hun zo gemakkelijk mogelijk gemaakt.
Practisch doen wij hier al het werk voor hun en niemand behoeft zich daarvoor te laten afschrikken.”

In zijn vrije tijd, vooral op winteravonden, gaat de heer Koopmans vaak op bezoek bij adspirant- emigranten. Inde vertrouwelijke sfeer die de huiskamer biedt, komen dan veel meer vragen los. Het voor en tegen wordt dan vaak veel beter belicht.
Vooral het tegen, want velen zien in Australië het land van belofte, ondanks de vele niet al te optimistische ervaringen van anderen.

De subsidie

„Hoe zit dat nu met de subsidie, die de staat geeft”, is onze volgende vraag.

„Subsidie wordt vrij gemakkelijk verstrekt en behelst dan de kosten voor de overtocht. Zelfs kan men vrijstelling krijgen van het storten van de waarborgsom van honderd gulden.
Een subsidie-emigrant moet echter zelf altijd voor de volgende kosten zorgen:
pasfoto’s, paspoort, röntgenfoto’s en voor Australië de keuring door ’n plaatselijk arts.
Verder de reis naar ’t keuringscentrum (voor Australië is dit Arnhem, voor Canada Deventer) en het vervoer, aanschaffing en inpakken van de kist met het geen men wil meenemen.

In het gebied rond Winterswijk zijn ruim 90- \procent )subsidie-gevallen, de rest betaalt de overtocht zelf. De subsidie geldt zowel voor emigranten die per boot reizen als per vliegtuig.

Tot welke categorie behoren de emigranten die uit Winterswijk naar Australië vertrekken.

„In hoofdzaak zijn het arbeiders en dan nog het meest uit de textiel- en aanverwante bedrijven”.

„Heeft de werkloosheid in de textiel nog invloed gehad”

„Heel weinig hebben we daarvan gemerkt Het zal natuurlijk wel zijn invloed hebben gehad, maar we kunnen niet zeggen dat we daardoor ’n plotselinge toevloed van aanstaande emigranten kregen”.

„Hoe ligt de verhouding tussen gehuwden en ongehuwden hier in Winterswijk”?

„Naar schatting kunnen we aannemen dat in 40 procent der gevallen de emigrant ongehuwd is.
Grote gezinnen gaan hier weinig; het meest met twee of drie kinderen.
Het eigenaardige is dat bij de gehuwden de meesten geschoolde arbeiders zijn en bij de ongehuwden juist andersom”.

„Hoe liggen in Winterswijk de verhoudingen ten opzichte van de godsdienst”.

„Veertig procent zijn Ned. Hervormd, veertig procent Gereformeerd en twintig procent Booms Katholiek”.

„De gebroeders Oonk zijn eerst vooruit gegaan en hebben daarna hun gezinnen laten overkomen. Gebeurt dit nog veel?”

„Neen en het is ook niet aan te raden. Het is nl zo dat gezinshereniging dan nooit te garanderen is. De mogelijkheid bestaat toch dat de vrouw of één der kinderen ziek wordt als de man al weg is.
Als hierdoor vrouw of kind wordt afgekeurd dan is van vertrek naar een ander land geen sprake”.

„Wie komen er nu voor emigratie in aanmerking. Ik heb wel eens ge-
hoord dat iemand te oud was om te emigreren.
Kan dat waar geweest zijn?”

„Voor Canada gelden geen leeftijdsgrenzen. Voor Australië gelden de
volgende voorschriften:
De maximum leeftijden zijn voor:
ongehuwde man 35 jaar;
ongehuwde vrouwen 30 jaar;
echtparen zonder afhankelijke kinderen, man 35 jaar, vrouw 30 jaar; echtparen met afhankelijke kinderen, man 45 jaar, vrouw 45 jaar.
Bij echtparen met afhankelijke kinderen wordt in sommige gevallen door de Australische autoriteiten ’n uitzondering gemaakt voor de vrouw wanneer deze de maximum leeftijd van 45 jaar even heeft overschreden.
Of deze uitzondering gemaakt zal worden is voornamelijk afhankelijk van de algemene gezondheidstoestand van de vrouw.
Wil een echtpaar met afhankelijke kinderen onder de Nederlands-Australische Emigratie-Overeenkomst emigreren, dan mag het gezin een grootte van man, vrouw en vier kinderen beneden de leeftijd van 16 jaar niet te boven gaan.

Reeds een paar maal is ons gesprek onderbroken door personen die persé de heer Koopmans even alleen moesten spreken.
Het zijn adspirant-emigranten die met hun kleine moeilijkheden even bij hem komen. Zij worden als een goede bekende behandeld.
Vriendelijk en beleefd.
Een handdruk tot afscheid en die mensen zijn weer een stukje dichter bij hun nieuwe vaderland gekomen.
Zo gaat het regelmatig op het Arbeidsbureau in Winterswijk, waar velen hun eerste stap zetten op de weg naar een nieuwe toekomst.

Arendsen

Baarschers

H.Baarschers
M.Baarschers-Grant
Hornsby
Sydney
Constatering: 1969-1977

Beckmans

Constatering: 1959-1964

Ouders: H.W.Beckmans- J.H.Beckmans-te Brake , Gasthuisstraat 65
8 kinderen, waarvan 1 in Australie

Berenschot

Constatering:
1974: Fam.G.Berenschot

Oakville
Willy Hanckel: I am a descendant off the Berenschot family and lived en the Morgenzonweg we moved to Australia in 1953 and live in Oakville NSW

Bolding

Steven Bolding
echt: Adriane de Jong -Utrecht
Eerst getrouwd voor emigratie
1952 op 22- jarige lft. vanuit Goudvinkenstraat
In Winterswijk metselaar, in Brisbane
Kinderen: Harry (6) Steven (2) -1961
Vader/moeder en drie broers (Jan, Tinus en Freek) tevens geemigreerd :

J.Bolding
Ovl.Oktober 1979 – 80 jaar

1954: N.W.C.
“De heer Augustinus had Remarke bezocht waar een aantal Winterswijkers verblijven. Hij kon mededelen dat de families Schepel en Kluppels het op alle gebied uitstekend ging evenals de gebr. Bolding en de heer Wams”

Droppers

Elberink

Fornier

Oud-Winterswijks echtpaar in Australië om het leven gekomen -1964

Het echtpaar P. P. C. Fornier-N.M. J. Fornier-Tholens, vroeger woonachtig te Winterswijk, is in Brisbane (Australië) op tragische wijze door gasverstikking om het leven gekomen.
De heer en mevrouw Fornier zouden een nieuwe woning betrekken, die echter nog niet helemaal klaar was.
In afwachting daarvan woonden zij in een caravan.
In deze caravan bevond zich een koelkast, die werkte op butagas.
De waakvlam van deze installatie blijkt ’s nachts te zijn uitgegaan.
Mede door een vermoedelijke constructiefout stroomde hierdoor het gas de caravan binnen. De kleine ruimte in de caravan was hierdoor snel met gas gevuld en betekende de dood van het echtpaar Fornier.
Het echtpaar woonde tot 1952 in de Delistraat alhier.
De heer Fornier was destijds directeur van de weverij De Tuunte.
Toen dit bedrijf een moeilijke tijd doormaakte, nam de heer Fornier een functie aan als vertegenwoordiger.
Later emigreerde het echtpaar naar Australië.
De heer Fornier was 49 jaar, zijn vrouw was 47.

Het echtpaar emigreerde in 1956 met vier kinderen naar Australië.
De kinderen zijn inmiddels allen getrouwd. — (ANP)

Groot

Haar ter-Dibbets

Heijerman, H

Henk Heijerman, Weurden 52
Vertrokken 1951
const.1957

Holstegge

A.J.Holstegge

A.H.Holstegge
R.Holstegge-Harbers

C.F.Holstegge

Jansen

W.A.J.Jansen (Wim)
J. Jansen-Keuler (Jolanda)
Const.1964

Jonker

Voorheen exploitant Hotel Jonker Stationsstraat

Kempel te-Vlaar

Klandermans

Kluppels-Bannink

Vertrokken 1952

M. Kluppels-Bannink
J. Kluppels
Marijke en Graeme
Peter en Belinda
Antoon en Ricky
Rebecca Pieter Johan

1959:
Op de foto zien wede heer J. Kluppels, die ruim zes jaar geleden met zijn gezin naar Australië vertrok. Wat het beroep van de heer Kluppels is, behoeven we niet te vertellen want dat is op de foto duidelijk te zien. Hij is kelner in dienst van het grote Renmark Hotel. Zijn vrouw (die velen nog kennen als Martha Bannink) komt dit jaar naar Winterswijk om de familie en kennissen te bezoeken. Ze is voor de réis, die ongeveer 700 Australische Ponden kost, aan het sparen. Ze komt met haar jongste zoon Johan. Johan is zes jaar en heeft Nederland nog niet gezien. Hij is er erg enthousiast over en vertelt iedereen dat hij dit jaar naar Nederland gaat. Ook de familie Kluppels heeft een eigen huis in Renmark. En een auto is er natuurlijk ook. Marijke Kluppels is al weer zestien jaar en Antoon twaalf.

1954: N.W.C.
“De heer Augustinus had Remarke bezocht waar een aantal Winterswijkers verblijven. Hij kon mededelen dat de families Schepel en Kluppels het op alle gebied uitstekend ging evenals de gebr. Bolding en de heer Wams”

Kolkman

Rudi Kolkman
Campbelltown, New South Wales, Australia

Konings

Kruit

H.Kruit (Henk) -ambulance vervoer Australie – W’wijk – keeper WVC
ovl.27-07-1959 – 57 jaar. In zijn winkel plotseling overleden.
W.G.Kruit-Hoitink (Willy)
Willy Hoitink november 1950 met man, schoonouders en twee zwagers.

Fam.Kruit had een kruidenierszaak hoek misterstraat-Wierengastraat
1972: ouders Kruit inmiddels overleden
Fudgee (Nieuw Zuid Wales)
1x per mnd.naar Sydney boodschappen (reis 8 uur)
Kinderen: 3
Rick (19), Reginald (17) en Joanne (15) – lft.-1972

Kuiper

Const.1974

Lammers- Schalekamp

Lievers-Lem

H.W.Lievers
B.Lievers-Lem en kinderen
Const.1956

Lobbes

Mooibroek

Meerdink

Willemien Meerdink vertrokken naar Australie -1955

Oonk

Elizabeth Oonk Jansen
Sydney

Oonk

Zie ook verhaal Fam.Oonk

Pas ten

Piepers

W.W.Piepers
T.Piepers-Staal

Polak

Radstake

09 mei 1952 naar Australie – Johan van Oldenbarnevelt
Louisina Lamberta Radstake-Mekking
ovl. 1976 – 66 jaar

———-
St Mary’s
Jo, Rieke and Janke Radstake

Rotering- Becking

Golden Cquare
G.Rotering
G.Rotering-Becking
Constatering: 1967

Schepel

Hendrik Schepel
Schepel-Slots
Vertrokken 1952 met zoons dan 11 (Roelof) en 15
Hendrik: In Australie chef-monteur garage
Renmark

Zie ook Middenstand-Kleermakerij-Schepel

Scholten

Gerard Scholten
Ovl.21-05-1978 (66 jaar)-Australie
Scholten-te Siepe

Schröder

Sikkink

Sloot

Kwamen plm.1960 weer terug en begonnen een groentezaak aan de Misterweg in Winterswijk

Souilljee

Anneke Souilljee
Emerald, Queensland

Uwland

H.J.Uwland
M.Uwland-Piek en kinderen
Terand-Australie
const.1958

Jong Winterswijks meisje verrichtte moedige daad in Australië

25-02- 1957:
Begin februari redde het 13-jarige dochtertje van de familie Uwland, vroeger wonende Kobstederstraat 27, welke in April 1954 naar Australië emigreerde, een 10-jarige jongen uit volle zee.
In Zuid-Australië is het momenteel hoog zomer en er heerst een druk badleven.
De jongen was door de zeestroming meegesleurd.
De 13-jarige Johanna was vertrouwd met het water en kon de Australische , jongen bereiken.
Deze greep haar verkeerd vast; niettemin wist het meisje met grote inspanning de jongen boven water te houden, tot boten het tweetal bereikten.
De jongen was bewusteloos, en er kwam nog kunstmatige ademhaling bij te pas.
De Indische Oceaan, die de Australische zuidkust omspoelt, wemelt dikwijls van haaien, die tot vlak onder de kust verschijnen,
Daarbij staan in de Bass-straat sterke stromingen.
De heer en mevrouw Uwland, die met zes zonen en 1 dochter zich in Barwon Heads, ongeveer 100 km ten z.w. van Melbourne vestigden, kunnen trots zijn op hun dochter.
En Nederland op zulke emigranten, waarvan er weer één, één kind nog, een daad verrichtte, die recht tot het Australische hart spreekt.

Uwland-Meerdink

G.Uwland
W.Uwland-Meerdink
Harry, Wilma, Dinah Dorothy (ovl:17-02-1965-5,5 jaar)
Cobden -Australie (Vic)

Verstege Jo

Mijn ouders zijn ook in Sept 1950 ook vertrokken met Johann v Oldenbarnevelt naar Sydney, eerst paar weken in BATHURST te zijn opgevangen kwamen wij in St Marys terecht, waar ook de families Oonk later nog meer Winterswijkers.
Ons gezin heeft er een geweldig leven hebben gehad…. en ben naar al die jaren sinds midden jaren 60 nu toch weer op mijn geboorteplaats weer terug ook getrouwd.
Down Under….( Australia) is just a great country

Visser

Vries de -Heusinkveld

Vriesen

Woonachtig aldaar plm.1963
J. H. Vriesen .
Ouders: J.B.Vriesen en W.A.Vriesen-Wiggers (Winterswijk)
W. Vriesen-Schröder

Naar Winterswijk gekomen 50 jarig huwelijk ouders in 1975

Wams

1954: N.W.C.
“De heer Augustinus had Remarke bezocht waar een aantal Winterswijkers verblijven. Hij kon mededelen dat de families Schepel en Kluppels het op alle gebied uitstekend ging evenals de gebr. Bolding en de heer Wams”

Weenink

Hendrik Willem Weenink
Ovl: 17-12-1968 Melbourne -62 jaar

Weetink

Weevers-Toebes

Jenny Menke:
We lived in Blacktown 
I’m the daughter of Henk and Sini Weevers who migrated to Australia from Winterswijk in 1952 ages 26 and 28 along with the Kolkman family. 
My Mum, Sini Weevers /Toebes lived on the Vredenseweg and at 99 years of age still lives in Blacktown, probably last of that generation to do so.
My Mother, Sini Weevers-Toebes at her 99th birthday 25.11.22. Living in Blacktown who migrated with husband Henk Weevers in 1952

Wegman

Willem en Trui Oonk op wereldreis

Na de tweede wereldoorlog kwam Australië in beeld als het beloofde land.
En dat ging ook niet aan Winterswijk voorbij.
De eerste pioniers in Winterswijk waren wel Bertus en Jan Oonk.
De zonen van de manufacturenzaak van Willem en Trui Oonk aan de Vredenseweg.


In 1949 had Bertus Oonk bij zijn emigratie zijn zaak in manufacturen aan de Vredenseweg over gedaan aan zijn beste vriend Hendrik ten Dolle – Guldens Goedkoper. Ook ten Bokkel v.d. Morgenzonweg was zijn beste vriend. In de oorlog bij bombardementen aan de Morgenzonweg, toog de fam.ten Bokkel altijd naar Willem en Trui aan de Vredenseweg om te schuilen.


Beide zoons Bertus en Jan waren in 1937 getrouwd met resp. Teiltje en Fenna.
16 december 1949 is de grote dag van vertrek met S.S. Volendam.
Eerst gaan de broers alleen om bij een geslaagde vestiging in Australie een jaar later hun gezin te laten overkomen.
Een lange reis over zee.
Op 21 januari 1950 komen ze aan in Fremantle in Australie.
Ze vestigen zich in St.Marijs en pakken alles aan wat maar voor de hand ligt aan werk.
Een jaar later kunnen zich dan ook de gezinnen zich daar vestigen.
Bertus heeft inmiddels een leidinggevende functie in de woningbouw en Jan chef op een fabriek.
Het gaat voortvarend.
Het liefste zouden ze op een farm werken in het achterland, maar voor vrouw en kinderen vestigen ze zich in het bosgebied aan de buitenkant van St.Marys, 75 km. boven Sydney gelegen, waar Bertus een soort van kampeerbedrijf begint.
Jan en zijn gezin kopen grond en een woning naast Bertus.

Willem en Trui moeten er erg aan wennen dat hun beide zoons met hun gezinnen geemigreerd zijn.
Samen met dochter Anna blijven zij in Nederland.
Ze missen hun zoons wel degelijk, maar ze hopen, het is inmiddels 1956, dat Bertus en Jan, zoals ze beloofd hebben, met hun gezin naar Winterswijk komen voor hun gouden huwelijk.

Maar dan valt er een brief uit St.Marijs op de mat:
“Wij weten wel hoe Winterswijk eruit ziet, maar vader en moeder weten niet hoe het bij ons in St.Marijs gesteld is.Kunnen we het niet zo doen, dat vader en moeder hun 50 jarig huwelijk bij ons vieren. Wij betalen het reisgeld”

Trui (68) schrikt van het prachtige aanbod en Willem (72) zegt niet veel.
Ja en nu?
Met dochter Anna, familie, vrienden en bekenden wordt overlegd.
Ze gaan het doen. En zelfs een jaar lang.
Willem is nog nooit verder geweest dan Amsterdam en Trui heeft de zee zelfs nog nooit gezien. Alleen Bocholt en Wesel.
En dan moet er veel georganiseerd worden, voordat het grote vertrek op 07 oktober 1955 zal plaats vinden om aan de andere kant van de wereld samen hun zoons en gezinnen daar hun gouden huwelijksfeest te gaan vieren op 25 juni 1956.

“Ai’je een jaor weg gaot, is er veule te regel’n”, zegt Willem
“Hek gas en de electrisch he’k af laoten sluten, want ‘t is zunde a’j der een jaor veur betaalt, a’j ‘t toch neet gebroekt”
Weken achtereen wordt er nu dagelijks kippensoep gegeten, want tenslotte moesten deze natuurlijk geruimd worden.
De laatste 6 kippen worden maar verkocht, want ze kunnen geen kippensoep meer zien.
“Het hef ok veurdeel’n, zegt Willem. “Gin winteropslag van aerdappeln en ging koll’n”
“Wie holt geld ovver veur een ijsjen daor, want daor is het zommer”

07 oktober 1955 is de grote dag van vertrek voor de vijf weken durende bootreis naar Bertus en Jan.
Twee koffers gaan mee, met o.a. een nieuwen manchesterbokse en nieuwe klompen.
“Tot ovver een jaor”

De S.S. Jan van Oldenbarnevelt vertrekt, met Willem en Trui.
“En dan wordt het stil aan de over kant”
Berichtgeving vanuit Australie is natuurlijk zeer beperkt in die tijd, maar toch gespeurt naar hoe het hun daar vergaan zal zijn en of ze een geweldig jaar en gouden huwelijksfeest hebben genoten.
Trui vond het er fijn, het klimaat, maar zeker de kinderen en kleinkinderen om haar heen te hebben, maar toch was ze liever weer thuis.
Het huwelijksfeest was meer dan geslaagd in het bijzijn van hun beide zoons Bertus en Jan en hun gezinnen, maar precies een maand later slaat het noodlot toe.
De gezondheid van Bertus liet echter ook bij het huwelijksfeest al ernstig te wensen over en op 25 juni 1956 komt hij op 47 jarige leeftijd te overlijden.
De glans van het gouden huwelijksfeest zal snel verdwenen zijn.
Maar dan staat er ineens weer een bericht, 17 september 1956 in de Nieuwe Winterswijkse Courant.

Niet over de belevenissen van Willem en Trui, maar weer bij de overlijdensadvertenties.
‘Heden overleed onze lieve man, vader en opa Willem Oonk, 73 jaar. St.Marijs-Australie.
Willem was ernstig ziek geworden en er werd nog een poging gedaan hem eventueel over te vliegen, maar dit werd onverantwoord geacht.
Willem zal zijn Vredenseweg nooit meer terug zien.
Hij wordt in Australie begraven

De berichtgevingen over de familie Oonk stokt verder in de Nieuwe Wint.Courant.
Trui zal de terugreis naar de Vredenseweg naar alle waarschijnlijkheid alleen hebben moeten aanvaarden.
Wat een prachtige reis en huwelijksfeest had moeten worden, zal al zijn glans hebben verloren.
Ook zoon Jan mocht niet oud worden, hij overleed in 1967 in St.Marijs, 55 jaar oud.

De beide schoondochters en kinderen zijn in Australie gebleven.
Trui Oonk is overleden in 1976 in Winterswijk op 88 jarige leeftijd.
Dochter Anna (Lutjenkossink) in 1986 (79)

In de periode 1950-1980 zijn heel veel Winterswijkse gezinnen geemigreerd naar Australie

Genealogie Fam.Oonk

Berend Willem Willem Oonk (Willem)
Geb:05-03-1883 Winterswijk
Ovl: 16-09-1956 St. Marijs (73 jaar)
Echtg: 25-05-1906 Winterswijk
Geertruida Menting (Trui)
Geb:
Ovl: 01-04-1976 Winterswijk (88 jaar)


Kinderen:

Anna Bertha Hendrika
Geb: 24-10-1906
Ovl:10-07-1986 (79 jaar)
Echt:12-05-1933 Winterswijk
Jan Derk LutjenKossink
Geb: 04-06-1904 Winterswijk
Ovl:23-02-1984 (79 jaar)


Hendrik Engelbertus (Bertus)
Geb: 04-05-1909 Winterswijk
Ovl: 25-06-1956 St.Marijs (47 jaar)
Echtg:22-10-1937 Winterswijk
Teiltje ten Cate
Geb:18-02-1912 Winterswijk
Ovl:
Weer getrouwd met J.Rombout


Jan (Jan)
Geb:04-06-1911 Winterswijk
Ovl: 31-03-1967 St.marijs (55 jaar)
Echt: 27-08-1937 Winterswijk
Fenna Berendina Hendrika Veeningen (Veningen)
komt op 25-02-1918 met haar ouders naar Winterswijk
Geb: 05-03-1913 Schoonhoven
Ovl: