W.Boeijenk

Geachte heer Tenbergen,

In het bos van kasteel Oud-Poelgeest te Oegstgeest trof ik vandaag op een boom de volgende inscriptie aan:
‘W. Boeijenk, Winterswijk, 1940’
Ik vermoed dat het hier gaat om een soldaat die met de mobilisatie op het kasteel was gelegerd.
Bekend is dat de Depot Afdeling Rijdende Artillerie hier tijdens de mobilisatie was gelegerd.
Op uw website en andere websites ben ik vooralsnog geen nadere gegevens tegengekomen.
Heeft u wellicht nadere gegevens, of zou u op uw website een foto kunnen plaatsen (met oproep).
Bij voorbaat dank en met vriendelijke groeten,
Ruurd Kok
Leiden

24 Februari 2017, Telegraaf

WINTERSWIJK – Ze hebben hun vader slechts korte tijd gekend. Des te groter was voor Willemien Slotboom (66) en haar broer Johan (63) de verrassing dat diens ’handtekening’ – gekerfd in een boom – na 77 jaar ineens opdook. „We wisten niet van het bestaan ervan, maar dit is wel heel erg leuk om mee te mogen maken.”

Het was archeoloog Ruurd Kok uit Leiden die, struinend door de bossen rond kasteel Oud Poelgeest bij Oegstgeest, op een boom stuitte met de inscriptie: ’W. Boeijenk, Winterswijk, 1940’. En meteen was zijn nieuwsgierigheid geprikkeld.

Het was archeoloog Ruurd Kok uit Leiden die, struinend door de bossen rond kasteel Oud Poelgeest bij Oegstgeest, op een boom stuitte met de inscriptie: ’W. Boeijenk, Winterswijk, 1940’. En meteen was zijn nieuwsgierigheid geprikkeld.

Nadat de Leidenaar de oudheidkundige vereniging Oud-Winterswijk had benaderd, plaatste bestuurslid Hans Tenbergen een oproep op Facebook. „Mijn neefje belde vanochtend al”, zegt Willemien Slotboom, dochter van de ’gezochte’ W. Boeijenk. „Of ik wist of het om mijn vader Willem ging. En inderdaad, toen ik die foto van die ingekerfde boom zag, wist ik meteen dat het van onze vader moest zijn.”

Willem Boeijenk maakte destijds als cavalerist deel uit van de zogenoemde Gele Rijders. „In 1940 werd hij gemobiliseerd en hij was gelegerd in dat kasteel. Dat is eigenlijk ook het weinige wat we uit zijn oorlogsperiode weten. Want na de oorlog heeft hij het er nooit meer over gehad. Dat gebeurde vroeger gewoon niet.”

Overigens haalde de opmerkelijke dood van Boeijenk in 1963 de kolommen van deze krant. Hij werd op 58-jarige leeftijd getroffen door een hartstilstand toen hij toekeek hoe de boerderij van de buren door brand werd verwoest. De familie wordt nog jaarlijks herinnerd aan hun vader. „Ik was 12 jaar toen hij stierf. Heb hem dus maar heel kort gekend. Maar toen hij in Oegstgeest was gelegerd, heeft hij ooit bloembollen uit de bollenstreek meegenomen: sneeuwklokjes. Die staan bij de ouderlijke boerderij Het Leessink in de buurtschap Ratum, waar mijn broer Johan nog altijd woont. Ieder jaar bloeien ze nog volop.”

De broer en zus zijn erg blij met de ’houten signatuur’ van hun vader. Willemien Slotboom: „Samen met mijn echtgenoot Wim en broer Johan gaan we binnenkort terug naar Oegstgeest. Want dit willen we uiteraard met eigen ogen zien.”

Dinsdag 24 maart 2017. Oestgeester Courant

Boom verbindt na 77 jaar vader met dochter en zoon

De vader van Johan Boeijenk en zijn zus Willemien was aan het begin van de Tweede Wereldoorlog bij Kasteel Oud-Poelgeest gelegerd en kerfde in een boom: W. Boeienk, Winterwijk, 1940. Na een oproep in de weekkrant van Winterswijk meldden zij zich en kwamen zondag 12 maart naar Oegstgeest.

Door: Wil van Elk

Ruurd Kok doet archeologisch onderzoek naar allerlei zaken uit de Tweede Wereldoorlog. “Tot mijn verrassing zag ik in het bos van Oud-Poelgeest een in een boom gekerfde naam die wees op aanwezigheid van Canadezen. Een paar weken geleden zag ik ineens deze naam. Door de plaats en het jaartal vermoedde ik dat het om een gemobiliseerde soldaat zou kunnen gaan.”Na een oproep via Hans Tenbergen van de website Oud-Winterswijk pikte Jan Heynen van de weekkrant van Winterwijk het bericht op. Willemien Slotboom-Boeijenk reageerde dezelfde dag al.

Zondagmiddag gingen bij de koffie in het koetshuis verhalen van vroeger over tafel. Het drietal uit Winterswijk, Wim Slotboom de man van Willemien was er ook, hadden net in het kasteel een boeiende rondgang gehad van Annelies Koningsveld, voorzitter van de Stichting Erfgoed Oud-Poelgeest. Zoon en dochter van de voormalige soldaat van het Korps Rijdende Artillerie, de Gele Rijders, toonden foto’s en brieven die hun vader vanuit Oegstgeest naar huis stuurde. Ruurd Kok genoot zichtbaar van deze informatie en vertelde op zijn beurt het een en ander over de plek waar hun vader verbleef tijdens de mobilisatie.

Bij de boom werden foto’s gemaakt, maar bovenal tastbaar de verbinding gevoeld met hun vader die Willemien en Johan slechts kort hebben gekend. Zij plantten bij de stam van de boom sneeuwklokjes die afstammen van de plantjes die hun vader meenam naar Winterswijk en plantte bij de boerderij van zijn ouders, Het Leessink in Ratum. Een mooi moment. Bij de waterput uit 1550, aan de andere kant van het park, nam het gezelschap afscheid van elkaar. “Wij komen snel weer een keer op bezoek”, vertelden zoon en dochter enthousiast. Ruurd Kok onderzoekt intussen verder.

03 augustus 1963 kwam hij om het leven