KAPPERS 28 jaar
Roepnaam: Kees
Voornamen: Cornelis Hendrikus
Geboren: 25-07-1916 te Winterswijk
Overleden: 05-09-1944 te Budel
Begraven: Erebegraafplaats te Budel – Dorplein
Ouders: Cornelus Hendrikus Kappers (30-05-1864 te Winterswijk-overl.15-04-1938 te Winterswijk) en (getr.23-11-1905 te Oudshoorn) Elizabeth Jacoba Vellekoop (22-03-1873 te Oudshoorn-overl.09-01-1951 te Winterswijk)
Partner: J. Wilterdink (verloofde) Geb: te
Beroep: Grenscommies
Woonadres: (1920 Markt 25) te Winterswijk
Groep: Verzet
Erelijst van Gevallenen 1940-1945, pag.552, no.8
Kees Kappers werd geboren op 25-7-1916 te Winterswijk. Zijn vader was rijwielhandelaar-hersteller op de markt 25 aldaar.
Kees kwam uit een orthodox-protestants gezin.
Toen Kees geboren werd was zijn vader al 52 jaar. Kees was de laatste in het gezin met nog vijf zussen en twee broers.
Na de ULO volgde kees de Groen van Prinstererschool te Doetinchem om opgeleid te worden als onderwijzer..
Na zijn afstuderen was hier geen werk in te vinden en ging hij werken in een Spiegelfabriek.
In 1938 kwam hij als grenscommies in dienst van de belastingdienst. Eerst op kantoor en later in de buitendienst.
Zijn eerste standplaats was Vaals, daarna in Berg aan de Maas en tenslotte in Budel aan de Belgische grens.
Hier was hij in kost bij de zusters van het klooster.
Kees was verloofd met Jo Wilterdink, eveneens uit Winterswijk en familie van Meester Wilterdink, hoofd School M die zich in Winterswijk in het verzet bezig hield en een tijd in Vught gevangen heeft gezeten.
Ook Kees verloofde Jo Wilterdink had als onderwijzeres gestudeerd.
Als Jo vanuit Doetinchem Kees opzocht in Budel, maakten zij vaak fietstochtjes door de omgeving rond Budel.
Kees was grenskommies in de plaats Budel, in het uiterste zuiden van Brabant aan de Belgische grens.
Toen de oorlog uitbrak begonnen Kees en zijn vrienden met ondergronds werk. O.a. vanaf 1942 samen met Jan Zandvliet, werkzaam bij de marechaussee en afkomstig uit Rotterdam.
De verzetsgroep werd ook wel de Hollandse Nationale Brigade genoemd, Daarin zaten naast o.a. Kees, Jan Zandvliet en Niek Schallenberg nog vier geboren Budelanders: Theo Stevens, Antoon van der Putten, Leo en Martin Looymans.
Veel werd er samengewerkt met de grote Belgische verzetsorganisatie ‘De witte Brigade’.
Het verbergen en doorzenden van vluchtelingen, het verbergen van piloten en parachutisten en het hulp bieden aan Joodse onderduikers.
Op 28 mei 1944 stort er in Budel een Halifax bommenwerper neer, waarbij vier bemanningsleden omkomen.
De Canadees piloot Donald Rutherford overleefde met drie anderen de crash en Donald wist met behulp v.d. familie Meijer en geholpen door douaniers, welke tot de verzetsgroep behoorde, een veilig heenkomen te vinden.
Kees Kappers verzorgd hem enkele maanden, maar op een gegeven moment wordt de situatie nijpend en wordt besloten de piloot over te dragen aan het Belgische verzet, welke daarna met de trein veilig Luik weet te bereiken.
Het zal zo vlak voor 2 september 1944 geweest zijn dat deze overdraging aan het Belgische verzet zal hebben plaats gevonden.
———————————————————————————–
Het zal zo vlak voor 2 september 1944 geweest zijn dat deze overdraging aan het Belgische verzet zal hebben plaats gevonden.
Op 2 september weet Kees tijd te vinden om zijn moeder in Winterswijk een brief te sturen:
Dorplein, 2 september 1944
Lieve Moeder en Bep,
Het is Zaterdagmorgen, 11 uur, ik ben vrij tot dinsdag en zou naar huis gegaan zijn waar ik ook erg veel zin in had. Maar het gevaar wat er telkens dreigt door beschietingen en bombardementen dat elke dag erger wordt heeft me er van teruggehouden. Gisterenmorgen om half acht zou ik gaan. Ik had nachtdienst gehad.
Ik besloot echter te wachten tot het zou gaan regenen ‘s middags. ’s Morgens was het helder. Die regen kwam ook inderdaad maar de vliegers bleven ook niet weg. Het was hier gisteren, vooral ’s morgens, raak in Limburg en Brabant. Ik was nog even naar bed gegaan maar om half tien hoorde ik een paar jagers naar beneden komen. Ik eruit en voor mijn raam zag ik met de verrekijker heel duidelijk dat ze op de spoorlijn neerdoken en een trein tot doel hadden uitgezocht. Na een paar flinke roffels trokken ze omhoog en verdwenen naar België maar kwamen even later terug en begonnen opnieuw. Het was een Duitse troepentrein die wel kapot is. Of er doden bij waren weten we niet. Zo dichtbij overdag had ik dit beschieten van een trein nog niet meegemaakt. Het was op de lijn Eindhoven – Weert waar ik langs moest. Ik vond het wel een waarschuwing voor me alsof die vliegers zeggen wilde “pas nu op en als je niet moet blijf dan thuis”. Nou ik ben hier thuis gebleven.
In Roermond hebben ze talrijke treinen beschoten in Sittard naar men zegt het station kapot in Vlodorp een munitietrein de lucht in verder nog bruggen over de Maas stuk. Zo gaat het hier. Het is te voorzien
We liggen niet ver meer achter het front en de wegen en kanalen enz. waarlangs de Duitsers terugtrekken worden ook bestookt. In Frankrijk gaat het kolossaal snel. Lees de krant maar. Ze zitten zo in België en ik reken op nog 2 a 3 weken dan zijn de Tommies ook in Den Haag. Ik schrijf dit wat uitvoerig om U te waarschuwen. Moe, ga nu maar niet meer naar huis toe en blijf waar je bent. Het wordt te gevaarlijk!. Wees voorzichtig en als het zover is blijf dan binnenkamers. We hopen elkaar toch na de bevrijding allen toch weer gezond terug te zien. Het kan ook anders gaan natuurlijk gelukkig weten we niets vooruit!. Wij zitten er nog veel dichterbij dan jullie. Jo (auteur: Jo Wilterdink was zijn verloofde) heb ik gebeld en gezegd dat ik niet kom. Ze vond het jammer maar verstandig. We wachten nu tot na de oorlog. Het zal nu gauw gedaan zijn hier ten minste. Laat Gre maar thuis bij tante blijven dan heeft die ook gezelschap. Ik kreeg een lange brief van tante Sientje. Keurig gestelde zinnen en zonder fouten, bijna! Een prestatie hoor als nooit schrijft en tegen de 80 loopt. Of Piet (auteur: Piet Kappers is zijn broer) nog hier komt weet ik niet, in verband met de dingen die gebeuren gaan, is het misschien beter van niet. Wij hebben hier weer eens een huiszoeking gehad. Ze zochten goed maar vonden niks. Het zal de laatste misschien geweest zijn. Dank voor je brief Bep. Met oom gaat het wat beter. Nu moe, het zou toch fijn zijn als hij de vrede nog mee kon beleven want dat zal toch wel iets heerlijks zijn, He!. Nieuws is hier verder niet. De sluis bij het kanaal van Weert is de lucht in gesprongen nu kan er geen schip meer door en hebben we niets te doen op de kempen.
Nu moeten we weer velddienst doen en nachtdienst. Voor ons dus een strop. Maar voor de goeie zaak moesten we het over hebben. Hier gaat het verder best en ik hoop voor jullie hetzelfde. Rust maar goed uit. Daag groeten aan alle bekenden vooral oom het beste vrienden en Gre en jullie beiden een,
Zoen van Kees.
(De brief is op zaterdag geschreven en Kees verteld daarin dat hij Dinsdag weer aan het werk moest. En dat wordt de fatale dag.)
——————————————————————————
Had de Hollandse Nationale Brigade -groep in opdracht van het Belgische verzet al in de nacht van 25 op 26 augustus een sluis in de Zuid-Willemsvaart t.h.v. Weert opgeblazen, nu kwam Radio Oranje op 4 september met het verzoek om spoorlijnen te saboteren in opdracht van de geallieerden. Het oog viel op de lijn Hamont-Weert, waarover Duitse militaire transporten gingen. Dezelfde avond nog wist de sabotage-ploeg de lijn onklaar te maken.
Op 5 september (Dolle Dinsdag) ‘s morgens om 11.00 uur derailleerde niet de verwachte trein, maar een trein met SS-soldaten met krijgsgevangenen en gewonde militairen. Het baanvlak raakte volkomen geblokkeerd.
Er vielen tientallen slachtoffers en gewonden.
De Duitsers zetten hierdoor een drijfjacht op om de daders op te sporen, welke op hun beurt een veilig heenkomen zochten in het riet van de Peel. Door verraad door NSB-ers wisten de Duitsers zes leden van de sabotage-ploeg op te sporen en zij werden op beestachtige wijze vermoord.
J. Zandvliet, K.Kappers, Th.Stevens, A.van der Putten en de beide broers L.en M Looymans.
Samen met Jan Zantvliet werd Kees Kappers op 7 september om 14.00 uur in de namiddag in Dorplein begraven.
Op 3 september 1947 is Kees met zijn 5 andere verzetsmensen in een Eregraf ten ruste gelegd.
Bronnen:
Rene Vos, Budel – http://renevosbudel.nl/kees-kappers-vertelt-na-72-jaar-over-kees-kappers/
Niek Schallenberg – https://schallenberg.nl/cms1/verzet/witte-brigade/sabotageploeg/
Foto:Ab Wamelink
Foto: Ab Wamelink