IN BEWERKING

Riggelink 32 jaar
Roepnaam: Henk
Voornamen: Hendricus
Geboren:01-05-1912 te Winterswijk
Overleden: 06-09-1944 te Winterswijk
Ouders: Derk Jan Riggelink (01-04-1885 te Winterswijk -28-03-1961 te Winterswijk) en (getr.04-08-1911 te Winterswijk) met Hendrika Helena Hijink (13-06-1889 te Winterswijk -03-05-1984 te Winterswijk)
Partner: Janna Berendina Hendrika Deunk (19-04-1913 Winterswijk – 11-03-1975 Winterswijk)
Trouwdatum: 20-05-1935 te Winterswijk
Adres: Oostervoort 13
Kinderen: 4
Jan 1935, Bernard 1937, Helena 1940, Willy 1943.
Beroep: Postbode
Groep: Dwangarbeid

Brief Zondag 30/7 ’44

Lieve Vrouw en kinderen
Even een brief van mij. Hoe gaat het jullie allen nog goed gezond? met mij gaat het best, wat ik voor jullie ook hoop.
op het oogenblik zit ik hier in het lager. ik ben gsiteravond hier gekomen tot maandagmorgen dan ga ik weer naar Gelmer naar dat huis. mijn voet is weer zoo goed als beter. ik ben er hier niet mee naae de dokter geweest doch ik heb het daar op de boer maar een paar dagen van genomen en heb daar gerust nu werk ik weer volop. hoe gaar het bij jullie alles nog bij het oude veel schrijven kan ik nog niet want ik weet nog niet veel daar het nog maar 14 dagen geleden is dat ik thuis ben geweest. je kunt er ongeveer op rekenen dat ik over 14 dagen als alles goed is weer thuis kom of ik dan met verlof of met vrije tijd kom weet ik nog niet. doch dat zullen jullie wel hooren. ik heb van de week van die boer nog een nieuwe vulpenhouder gekregen daar schrijf ik nu deze brief mee doch er zat niet zoo’n houder aan waar ik ze mee op het vestje vast kan steken nu valt hij er nog wel eens uit
Probeer een ‘hanna’ of je er nog een kunt krijgen bij baarschers of bij Albrecht of bij Holders in de Misterstraat.
Hoe sta je met je geld. nog genoeg. niet te zuinig wezen en maar koopen wat je nodig hebt hoor.
verder weet ik ook al geen nieuws. Hoe is het met onze willy en zusje zijn ze nog zoet? en met jan denkt hij nog wel eens aan die woorden die ik hem gezegd heb of is hij altijd nog ondeugend? ik hoop van niet. nu moet je gauw terug schrijven hoor! en allen de hartelijke groeten en duizend zoenen van je liefhebbende man en Vader die jullie nooit vergeet.
daaaaaaaaaaag. H.Riggelink

RÖMER                            22 jaar
Roepnaam: Gerrit
Voornamen: Gerrit Jan
Geboren:  01-05-1918 te Aalten
Overleden: 13-05-1940 te Rhenen, Grebbeberg
Begraven: Militair Ereveld Grebbeberg, Rij 5, graf 1.
Ouders:Gerrit Jan Römer (12-11-1890 te Aalten-overl.09-03-1972 te Winterswijk) en (getr.20-12-1917 te Aalten) Maria Elisabeth Jansink (12-08-1897 te Aalten-overl.20-09-1961 te Winterswijk)
Beroep: Bakker
Woonadres: Scholtenenk 29 te Winterswijk 
Groep:Koninklijke Landmacht Soldaat 2-III-8R.I
Erelijst van Gevallenen 1940-1945, pag.1401, no.2.

Op 18 mei 1940 gevonden in het bos  tussen de noordelijke gedeelte van de roggeakker en Ouwehand’s dierenpark.

Monument Grebbeberg. Het 8e Regiment Infanterie. Gerrit Jan Römer

RIJSSEN VAN                             10 jaar
Roepnaam: Annie
Voornamen: Annie Johanna
Geboren:  20-05-1934 te Winterswijk
Overleden: 21-03-1945 te Winterswijk
Begraven: Alg.Begraafplaats te Winterswijk
Ouders:Hendrik van Rijssen (05-02-1897 te Lichtenvoorde-overl.05-06-1953 te) en (getr.30-04-1929 te Winterswijk)  Antje Peppelman ( 20-11-1899 te Zelhem-overl…-..-.. te) 
Broer:Hendrik Johan van Rijssen (22-3-1931)
Woonadres:Kotten 61- (Esman)- Kottenseweg 172 te Winterswijk Kotten
Groep:Burgerslachtoffers

In de namiddag vallen er een aantal bommen achter het feestgebouw. We kunnen ze naar beneden horen gieren en even later een zware slag. 

Het feestgebouw wordt niet geraakt, ofschoon dit waarschijnlijk wel het doel is geweest. Er liggen hierin namelijk veel militairen. Ik spring vlug op de fiets om te kijken, hoe het is afgelopen. Op de grintweg tegenover het feestgebouw ligt Annie van Rijssen door een bomscherf dodelijk getroffen. Ze is elf jaar oud en had juist bij W.ten Pas brood gehaald. Ik kijk weer hoe het bij Ten Pas is afgelopen. Enige ruiten er uit, maar dat zijn de daar wel gewend. Er vliegen nog steeds formaties over.

Jan Bennink , Juni 1945

Ja, Annie was het zusje van mijn man, die helaas ook niet meer leeft. 
Ja, toen ze Annie vonden in kotten, toen ze brood wilde halen, heeft aannemer Schreurs haar gevonden. Op een ladder gelegd en naar mijn schoonouders gebracht. 
Mijn schoonvader heeft het zijn hele leven moeilijk mee gehad en mijn man ook. 

Zondag 17 maart 2019

RAUWERS                                24 jaar
Roepnaam: Willem
Voornamen: Wilhelmus Johannes
Geboren:  25-11-1915 te Winterswijk
Overleden: 11-05-1940 te Barneveld
Begraven: Alg.Begraafplaats te Barneveld, 1e vak 3, militair graf nr.2
Werd aanvankelijk op 15 mei 1940 begraven op de Alg.Begraafplaats te Barneveld
Herbegraven op de R.K.begraafplaats te Winterswijk 
Herbegraven 2010 op de Grebbeberg
Ouders:Johannes Bernardus Philippus Rauwers (08-11-1867 te Winterswijk-overl.20-08-1937 te Winterswijk) en (getr.20-06-1913 te Winterswijk) Aleida Christina Bekker (01-10-1886 te Winterswijk-overl.20-06-1944 te Winterswijk)
Beroep:
Woonadres: Inslagstraat 7 te Winterswijk
Groep:Koninklijke Landmacht  Soldaat 3-1 R.H.
Erelijst van Gevallenen 1940-1945,pag.1397. no.5
Oorlogsherinneringskruis

Gesneuveld toen een peleton, uitgezonden ter opsporing van gemelde parachutisten (vals gerucht) bij De Mheen (noord van Barneveld)op 11 mei 1940 om ca.18.00 uur in een hinderlaag liep

Sinds 2010 herbegraven Militair Ereveld Grebbeberg

KUIPERS-RIETBERG                                  51 jaar
Roepnaam: Helena
Voornamen: Helena Theodora
Geboren: 26-05-1893  te Winterswijk
Overleden:27-12-1944 te Ravensbrück
Begraven: —
Ouders: Hendrik Rietberg (31-05-1857 te Gorssel-overl.16-12-1927 te Winterswijk) en (getr.30-11-1880 te Winterswijk) Clara Christina Theodora Dulfer (21-02-1858 te Winterswijk- overl.02-06-1925 te Winterswijk)
Partner: Pieter Heijo Kuipers (geb.05-06-1892 te Emmen-overl. 03-12-1978 te Winterswijk)
Trouwdatum: 21-04-1921 te Winterswijk. 
Kinderen:
Beroep: Huisvrouw
Woonadres: Willinkstraat 9  te Winterswijk
Groep:Verzet
Erelijst van Gevallenen 1940-1945, pag.983,no.:8
Verzetskruis postuum: 09-05-1946

Helena Theodora Kuipers-Rietberg
1893-1944, Verzetsvrouw

Helena Theodora Rietberg (‘Tante Riek’) werd op 26 mei 1893 te Winterswijk geboren. Ze was een dochter van Hendrik Rietberg, molenaar te Winterswijk, en Clara Dulfer. Op 21 april 1921 trouwde ze met Pieter Heyo Kuipers (1892-1978). Ze kregen vijf kinderen. Op 27 of 28 december 1944 stierf ze in het vrouwenkamp Ravensbrück in Duitsland.

Heleen Rietberg ging na het behalen van het HBS-diploma werken op het kantoor van haar vaders graanhandel in Winterswijk. Daarnaast werkte ze geregeld bij familieleden als hulp in de huishouding. Op 21 april 1921 trouwde Heleen met Pieter Heyo Kuipers, die na een verblijf van enkele jaren in Nederlands-Indië medefirmant van haar vader was geworden. Na haar huwelijk stopte ze met werken en nam ze de zorg over het gezin op zich. Ze kreeg vijf kinderen: Clara (1922), Eddie (1924), de tweeling Piet en Helmer (1926) en Heleen (1932). Naast haar huishoudelijke taken ontplooide Heleen Kuipers nogal wat activiteiten op maatschappelijk en kerkelijk terrein en was ze lid van verschillende organisaties. Zo was ze in 1932 medeoprichtster van de gereformeerde Vrouwenvereniging te Winterswijk en werd ze later hoofdbestuurslid van de Bond van Gereformeerde Vrouwenverenigingen in Nederland, een functie die van groot belang is gebleken voor haar latere verzetswerk, vooral door de contacten die via deze bond tot stand kwamen met vrouwen die ook in het verzet actief waren.

Heleen Kuipers was een dominerende figuur. Ze was een vrouw met een duidelijk eigen mening die ze niet onder stoelen of banken stak, ze was belezen en kon makkelijk over een veelheid van onderwerpen meepraten. Ze was een sterke persoonlijkheid met een groot doorzettingsvermogen. Maar ook een zekere eerzucht was haar niet vreemd, maar het was een eerzucht die “ondergeschikt [was] gemaakt aan het doel”, zoals ds. Zwaal later verklaarde. Deze karaktereigenschappen hebben gemaakt dat Heleen Kuipers in de oorlogsjaren zo’n belangrijke rol kon spelen in de strijd tegen de Duitse bezetter.

Piet en Heleen Kuipers hadden een diepgeworteld geloof (ze waren lid van de Gereformeerde Kerk te Winterswijk), en uit dit geloof trokken ze ook consequenties voor hun leven en handelen. Toen de Duitse troepen op 10 mei 1940 Winterswijk binnenvielen, reageerde Heleen Kuipers fel, veel feller dan haar man. Ze haatte de bezetter vanaf het begin en bad vurig om Gods hulp, opdat de vreemde invaller verdreven zou worden. Het was een haat die niet alleen gericht was tegen personen, tegen soldaten of tegen tanks. Heleen Kuipers ging veel verder. Met name de ideeën van het nationaal-socialisme keurde ze af met een felheid, haar karakter eigen. Ze waren een gevaar voor christelijk Nederland en Heleen Kuipers was zich sterk bewust van de schadelijke invloed die van deze verderfelijke ideeën op vooral jonge mensen uit kon gaan.

Vanuit deze achtergrond moet ook het ontstaan van het verzet van Piet en Heleen Kuipers begrepen worden. Vanaf het begin van de oorlog maakte Heleen Kuipers tijdens allerlei bijeenkomsten en vergaderingen, bijvoorbeeld van de gereformeerde mannen- en vrouwenverenigingen, propaganda tegen het nazisme en riep zij jonge mannen op zich niet voor de Arbeidsdienst te melden. Heleen Kuipers verfoeide in de Arbeidsdienst vooral het corrumperende karakter. Op dit propaganda maken lag in de beginjaren veel meer de nadruk dan op het praktische werk. Piet Kuipers zei over die periode het volgende: “Mijn vrouw is niet begonnen om een groot opgezette LO-aktie te beginnen. Ik meen, dat het begin was, dat de jongens in de arbeidsdienst moesten. Mijn vrouw en ik stonden met veel jongelui en organisaties in contact. Mijn vrouw heeft zich daarvoor erg druk gemaakt. Het gevolg was dan ook, dat van de jongens van christelijken huize er maar één gegaan is; de anderen zijn door ons weggewerkt.” Maar al gauw werd ook het praktische verzetswerk belangrijk. De jongens die om hulp kwamen, moesten aan onderduikadressen geholpen worden. Samen met een aantal anderen in Winterswijk zorgde met name Piet Kuipers ervoor dat veel onderduikers in de Achterhoek een plek konden vinden.

De eerste jaren van de oorlog had de hulp aan onderduikers een wat ad hoc en lokaal karakter. Weliswaar waren er contacten met andere delen van Nederland, maar van een duidelijke organisatie was nog geen sprake. In 1942 kwam daar verandering in. Op een zondag in oktober kwam ds. Frits Slomp (‘Frits de Zwerver’) naar Winterswijk. Hij was al een tijd op de vlucht voor de Duitsers, die hem om zijn talrijke antiDuitse toespraken wilden arresteren. Hij werd in contact gebracht met het echtpaar Kuipers, dat probeerde hem te stimuleren met zijn werk door te gaan. Tijdens het gesprek toen plaatsvond, werd Slomp gewonnen voor het idee van een landelijk georganiseerde hulp aan onderduikers, een idee dat al eerder tussen Piet en Heleen Kuipers en onder anderen J. van Manen uit Driebergen besproken was. Over het algemeen wordt dit gesprek gezien als het moment waarop de Landelijke Organisatie voor hulp aan onderduikers (de LO) is ontstaan. Slomp gaf later het gesprek als volgt weer: “Toen dacht ik [Heleen Kuipers, E.K.] bij mezelf: ‘ik heb mijn man gevonden. […] Ik heb hier en daar al jongens laten onderduiken, ik heb joden opgeborgen, maar je weet toch uiteindelijk er geen weg meer mee. Wij moeten een organisatie stichten opdat wij die onderduikers een plaats kunnen geven. En nu dacht ik dat jij dat moest doen, dat je ’t land door moet om de mensen warm daarvoor te maken.’ Ik zeg: ‘Maar dat durf ik niet. Waar ik kom […], daar ga ik heen op de fiets, maar ik durf niet in de trein te reizen.’ En toen sprak ze dit woord dat ik nooit zal vergeten. Ze keek me aan en zei: ‘Kerel, zou ’t nou zo erg zijn als jij om het leven kwam en als er duizenden jongens gered worden?’ Ik heb daar niks meer op kunnen zeggen.” In het najaar van 1942 begon Slomp aan zijn reis door het land om zoveel mogelijk mensen tot actief verzet op te roepen. In december 1942 werden de belangrijkste verbindingsmannen door Slomp in Zwolle bijeengeroepen, onder wie Piet en Heleen Kuipers. De LO was een feit. Heleen Kuipers woonde als afgevaardigde van Winterswijk de meeste vergaderingen bij, omdat zij door haar bestuursfuncties makkelijker en zonder argwaan te wekken op reis kon.

In de volgende oorlogsjaren bleven Piet en Heleen Kuipers actief betrokken bij het werk van de LO. Op 24 mei 1944 werd Piet Kuipers echter gewaarschuwd dat het voor hen te gevaarlijk werd in Winterswijk. Via via waren de Duitsers hen op het spoor gekomen en op die bewuste dag zouden ze gearresteerd worden. Ze besloten hals over kop onder te duiken. Met de trein gingen ze naar Arnhem, met de gedachte na een paar dagen weer terug te keren als alles weer veilig zou zijn. Maar in Arnhem bleek dat het voorlopig uitgesloten was terug te keren, waarop ze onderdoken bij de familie Van Schuppen in Bennekom. Daar kregen ze te horen dat ze zich absoluut niet meer met verzetswerk mochten bezighouden, omdat dat voor Van Schuppen, die als fabrikant contacten met de Duitsers had, te gevaarlijk was. Maar vooral Heleen Kuipers kon niet stil zitten. Ze kon het niet verkroppen dat het werk dat ze begonnen was, onafgemaakt bleef, en het echtpaar besloot met behulp van valse persoonsbewijzen een nieuwe poging te wagen. Maar degene die de persoonsbewijzen zou leveren, werd door de Duitsers gearresteerd. Op 18 augustus 1944 werden Piet en Heleen Kuipers opgepakt. De Duitsers waren bijzonder blij dat ze ‘Tante Riek’ (zoals haar bijnaam in het verzet luidde) te pakken hadden, omdat ze ervan overtuigd waren dat deze vrouw het middelpunt was van de hele illegale beweging. Piet en Heleen Kuipers werden in de koepelgevangenis te Arnhem vastgezet. Na een aantal dagen werd Piet Kuipers vrijgelaten, waarschijnlijk om via hem andere leden van de illegaliteit op het spoor te komen, wat niet lukte omdat hij kans zag zijn onderduikadres in Ratum bij Winterswijk te bereiken. Heleen Kuipers werd op transport gezet naar Vught en op 7 september 1944 naar het vrouwenkamp Ravensbrück in Duitsland gebracht. Uit de trein wist ze een op een wc-papiertje geschreven laatste groet aan haar familie te gooien: “Lieve Piet en kinderen. Zitten in de wagons te wachten op transport. Waarheen? We weten het niet. Wees Gode bevolen. Bidt voor elkaar. Je je liefhebbende moeder.”

Op 9 september 1944 kwam Heleen Kuipers in Ravensbrück aan. Ze moest direct opgenomen worden in de ziekenafdeling, omdat ze een open wond aan haar voet opgelopen had. Na een week werd ze in een van de woonblokken geplaatst. Ook hier was ze een vrouw die de anderen tot steun was en bleef getuigen van haar vertrouwen in God. Op 27 of 28 december 1944 overleed ‘Tante Riek’ aan de gevolgen van tyfus. Na de oorlog werd zij gezien als de oprichtster van de LO en als het symbool van de vrouw in het verzet.

Bron: Biografisch woordenboek Gelderland