Een feestje in 1943 was er de oorzaak van dat de voetbalvereniging Vosseveld werd opgericht. Dit feestje was georganiseerd door café De Steengroeve, (bij velen nog beter bekend als “De Kok”). Het café bestond tien jaar en dat feest werd met de vaste klanten uitbundig gevierd. Onder die vaste klanten waren een aantal knapen uit het Vosseveld en de Brinkheurne vergezeld van hun vrienden. Het was nog steeds oorlog, al merkte je daar in Winterswiik relatief weinig van, veel vertier was er echter voor de jongelui ook niet en zo’n fëestje nas een leuk verzetje.
Gedurende het feest kwam het gesprek op voetbal en de Vosseveldse jongens, waaronder Jan Bonnink en Henk Slagter, opperden het idee dat het best leuk zou zijn om wat voetbalwedstrijden te spelen. Een van de aanwezigen wakkerde dit vuurtje aan, door te zeggen dat er in de buurtschappen Miste en Woold ook zo over gedacht werd en men graag tegenstanders had. Het idee nam steeds concretere vormen aan en ter plaatse werd hesloten om een voetbalclub op te richten. Een naam was ook al snel gevonden en wel Voetbal Vereniging Vosseveld afgekort V.V.V.
Benodigdheden Een voetbalvereniging oprichten is niet zo moeilijk, maar dan. Hoe kom je aan een veld, ballen, schoeisel enzovoort.
Het terrein was al vrij snel opgelost omdat de eigenaar van café De Steengroeve wel een veld had en dit beschikbaar stelde. Schoeisel was in de oorlogstijd moeilijker aan te komen, maar na enig beraad werd besloten dat met een paar “hoge kistjes” best een balletje kon worden getrapt. Het volgende probleem was om aan ballen te komen. Dat was in de oorlogstijd een zeldzaam artikel. Goede raad was duur, maar er werd een oplossing gevonden. Henk Slagter (hij kwam later in de oorlog om) werd naar het westen gestuurd, waar de hongersnood groot was. In zijn bagage een voorraad boter en spek. Deze artikelen moest hij om zien te ruilen voor leren ballen. Dit lukte hem vrij vlot en V.V.V. kon voetballen.
Organisatie
Nu het zover was dat men kon gaan voetballen moest er het een en ander georganiseerd worden en ook daarvoor heb je mensen nodig. Men klopte aan bij “de Bróker” in de Brinkheurne en niet tevergeefs. Gerrit Renskers toonde zich bereid om het secretariaat op zich te nemen. Aan hem heeft Vosseveld heel veel te danken. Hij was een soort duizendpoot, die veel wist te organiseren en dat vele jaren lang. Ook via “de Bróker” wist men Gerrit Willink te strikken voor het voorzitterschap van de vereniging. Hij was geen onbekende in de voetbalsport en daarnaast ook nog scheidsrechter. Nu waren de belangrijkste zaken geregeld. Er werd besproken of men zich gelijk aan zou sluiten bij de KNVB. Maar omdat er door de oorlog bijna geen competitie was en daarnaast ook vervoersproblemen bestonden, besloot men hier van af te zien. Dit besluit werd mede beïnvloed door het feit dat men zich niet wenste in te schrijven bij de door de Duitsers ingestelde Kultuurkamer.
Boerencompetitie
Intussen bleef men echter niet stilzitten, er werd wel degelijk gevoetbald. Men speelde in een onderlinge competitie met elftallen uit de andere buurtschappen. Dit- “wilde voetbal” verdiende deze naam soms terecht. Maar de belangstelling voor de voetbalsport was gewekt en werd steeds verder uitgebouwd. In deze competitie, die de bijnaam kreeg van “boerencompetitie” werd elke zondag gespeeld en wie niet zelf hoefde te spelen. ging kijken. Op fietsen met massieve banden (andere waren er in de oorlogstijd niet) werden de afstanden tussen de buurtschappen overbrugd. Gezelligheid en saamhorigheid waren troef. Twee factoren die bij de oprichting van Vosseveld voorop stonden.
Einde oorlog – Begin van succes
In 1945, toen de oorlog eenmaal voorbij was, sloot de club zich gelijk aan bij de KNVB onder de naam Vosseveld. De afkorting V.V.V. mocht niet meer worden gebruikt, omdat er reeds meerdere verenigingen waren met deze letters. Men kon beschikken over 1 elftal en dat werd ingedeeld in de derde klasse van de GVB. In deze klasse heeft men niet lang vertoefd, want reeds in het seizoen 1947- 1948 werd Vosseveld kampioen”. Hierdoor promoveerde men naar de tweede klasse. In deze klasse kon men zich goed handhaven en werd zelfs tweede. Aangezien een tweede plaats ook recht gaf op promotie, speelde men in de competitie 1949- 1950 1e klasse GVB. In deze klasse heeft men gespeeld tot 1956. In dat jaar degradeerde Vosseveld naar de 2e klasse GVB. In de jaren die volgden is men nog 1 laar teruggeweest in de 1e klasse, maar men degradeerde weer naar de 2e klasse.
ln de jaren 80/90 werden vele aansprekende successen behaald.
In 1986 promoveerde Vosseveld onder leiding van trainer Herman Beijers na een gelijkspel tegen Lochhuizen naar de eerste klasse. In 1992 promoveerde Vosseveld naar de hoofdklasse, waar men zich in 1993 met succes wist te handhaven. Daarnaast slaagde Vosseveld er dit jaar als eerste Winterswijkse club in om de Gelderse beker te veroveren. Om het succes te completeren werd ook de federatiebeker gewonnen en mocht men zich Winterswijks kampioen noemen. In 2009 zijn we na een record periode (5 seizoenen) in de 4e klasse gedegradeerd naar de 5e klasse.
Groei
Intussen was de groei van het ledental op gang gekomen. Begonnen met 1 elftal was er al spoedig een 2e elftal en ook de jeugd liet niet lang op zich wachten. In 1956 telde de club ongeveer 100 leden. De groei heeft zich steeds gestaag doorgezet. In 1993 stond de teller op 270 en september 2009 hebben we 333 leden in het bestand staan.
Zwerven
Vosseveld heeft in de vijftig jaar van haar bestaan al vele terreinen bespeeld. Zoals reeds gememoreerd, werd begonnen op een terrein bij “De Kok”. Daarna werd gevoetbald bij de Steen- en Kalkgroeve, achter “de Schreur” waar nu het SKVW-terrein is. Vervolgens bij “Den Harden” aan de Bataafseweg, bij Van Eerden aan de Kottenseweg en aan de Steengroeveweg.
Toen was men echter al zover dat de leden zelf een kleedlokaaltje bouwden, zodat de kleren tijdens de wedstrijd niet over het prikkeldraad hoefden te hangen. Het verlangen naar een goed bespeelbaar eigen terrein bleef. Het verkrijgen en in orde maken van een dergelijk terrein was echter eên te grote krachttoer voor een zo kleine vereniging. In die fase gingen gelukkigerwijs de buurtbewoners zich er mee bemoeien. Een vijftal getrouwe supporters stak de hoofden bijeen. En zowaar gelukte het Jan te Lintum, Jan Roerdinkholder, Johan Beijers, Jan Meijnen en Bernhard Oonk om zoveel geld en mankracht bij elkaar te krijgen, dat voor Vosseveld een nieuw terrein aangelegd kon worden aan de Horstweg.
In het begin van de vijftiger jaren (01 november 1953) kwam dit terrein klaar en Vosseveld beschikte over een terrein waar menig club binnen de GVB jaloers op was. Het zwerven was voorbij. Het terrein aan de Horstweg mag er nog steeds zijn. Vosseveld is trots op haar complex.
Voorzitters
Vossseveld heeft in de loop der tijden verschillende voorzitters gehad. De eerste was G.W. Willink (ere-voorzitter). Zijn opvolger was “meister” J.D. Heesen, die op zijn beurt opgevolgd werd door Willem Visschers. Daarna kwamen Jannie Slotboom en Th. Kobes. Onder de bezielende leiding van laatstgenoemde heeft Vosseveld de beschikking gekregen over een prachtige kleed- en clubaccommodatie. Nadien zwaaide B.J. “Broer” Bonhof de scepter bij de club. In 1985 was het Jan Mentink die het roer overnam en veel goed werk verrichtte. In 1990 werd hij opgevolgd door Hans Willekes.
Trainers
De vereniging heeft vele trainers gekend. Zonder wie dan ook tekort te doen, springt de naam van Willem Wormgoor er gelijk uit. Hij was het, die Vosseveld in de begin jaren tot successen bracht. Heel veel jaren zorgde hij ervoor dat de spelers niet alleen conditioneel sterk in het veld kwamen, maar “zijn” jongens ook wist te inspireren tot grote inzet. De meeste oud- spelers van Vosseveld zullen het nog wel weten. Op zaterdagavond voor een belangrijke wedstrijd zat zo ongeveer het hele elftal bij Wormgoor thuis aan de Jeugdkerkstraat. Het was daar een gezellige boel. Bier en een borrel werden op zo’n avond niet aangeraakt. De spelers hadden er wat voor over om te presteren. Kom daar tegenwoordig eens om! Na Wormgoor zijn er nog vele trainers geweest. Als laatste trainer is nu sinds 1997 Frank Verheijen in dienst.
Twijfels overwonnen
Er waren zo’n 50 jaar geleden verschillende mensen die sceptisch stonden tegenover de oprichting van een voetbalclub in het Vosseveld. Voetballen was in die tijd niet zo populair als nu, maar het grootste bezwaar van deze mensen was, dat men in het Vosseveld geen “voedingsbodem”” zag voor een dergelijke vereniging. Vosseveld heeft bewezen dat het kon en nog kan. De meeste leden hebben zich vanaf het begin aan thuis gevoeld. Bij deze club, ongeacht uit welk gedeelte van Winterswijk ze afkomstig waren. Hieruit moge wel blijken hoe belangrijk sfeer en teamgeest binnen een vereniging zijn. Daarnaast was de bouw van de Pelkwijk in die jaren ook een belangrijke injectie voor het ledental van Vosseveld.
De voetbalsport is primair bij een voetbalclub, maar de bijkomende factoren bepalen meestal of het goed of slecht toeven is bij een vereniging. Binnen Vosseveld heeft sportiviteit een grote waarde, dat blijkt wel uit het eerste huishoudelijke reglement van de vereniging. Daarin staat geschreven: BELANGRIJK is, zoveel mogelijk wedstrijden te winnen. BELANGRIJKER is, altijd sportief te zijn en te blijven. Het is waarschijnlijk in deze geest en door deze mentaliteit dat de vereniging een goede plaats heeft ingenomen in het Gelderse voetbalgebeuren. Het is zeker ook mede hierdoor, dat men zich in de loop der jaren heeft kunnen handhaven en groeien tot de waardevolle vereniging die het heden ten dage is.
Voorzitters 1945-1946 Gerrit Willink 1946-1960 “Meister” J.D. Heesen 1960-1968 Willem Visschers 1968-1972 Jannie Slotboom 1972-1977 Th. Kobes 1977-1985 “Broer Bonhof” 1985-1990 Jan Mentink 1990-1995 Hans Willekes 1995-….. Rob Berendsen ….-2000 Henk Beijers 2001-2004 Andre Blom 2004-2006 Hans Heinen 2007- Harry Bakker
Trainers 1972-1977 Bennie Helmink 1977-1981 Gerrit Bemers 1981-1983 Henk Beijers 1983-1987 Herman Beijers 1987-1989 Jan Blanckenborg 1989-1989 Harm Beskers 1989-1993 Henk de Heus 1993-1995 Harm Beskers ……… Joop ter Hedde …….. Jan Knuivers Sr. 1997-2001 Frank Verheijen 2001-2003 Marco Wiggers 2003- Frank Verheijen
De Voetbalvereniging „Winterswijk” is opgericht onder den naam van „Hercules” op 21 Mei 1921.
10-09-1937:
De Voetbalvereniging „Winterswijk – ‘ is opgericht onder den naam van „Hercules” op 22 Mei 1921. De eerste 3 jaren werden er geregeld vriendschappelijke wedstrijden gespeeld, waarna besloten werd in competitie-verband te gaan spelen. In de 2e klas G.V.B. het eerste jaar reeds het kampioenschap behaald, zoodat de promotie naar de le klas kon plaats hebben. De naam moest toen veranderd worden in Winterswijksche Boys. Na 3 jaar in de le klas met succes te hebben deelgenomen, kon na een beslissingswedstrijd met Dinxperlo, welke met 3—2 gewonnen werd, naar de K.N.V.B. gepromoveerd worden. Het was dus in het jaar 1928, dat de Boys, welke naam weer veranderd moest worden in „Winterswijk”, in de 4e klas konden beginnen. In deze afdeeling toonde „Winterswijk” zich direct goed thuis, want ieder seizoen deden zij mee naar de bovenste plaats. In het jaar 1934 werd de training met energie ter hand genomen met als trainer den heer Horsten en den heer Bekker als gymnastiekleraar. Succes bleef dan ook niet achterwege en ‘op 17 Maart 1935 werd van Varsseveld met 1-0 gewonnen en was „Winterswijk” wederom kampioen harer afdeeling. Ook in deze promotie kwam „Winterswijk” zegevierend te voorschijn, om het daarop volgend seizoen in de 3e klas K.N.V.B. uit te komen. In deze afdeeling heeft „Winterswijk” steeds weer één der bovenste plaatsen ingenomen, maar het is haar nog niet mogen gelukken kampioen te worden. In het voorjaar van 1937 werd door het bestuur de heer Frölich uit Enschede en de heer Paule uit Winterswijk verzocht om de vereeniging op hooger peil te brengen. Er is den geheelen zomer door alle werkende leden prachtig getraind. Wij hopen dan ook, dat ook dit keer succes niet achterwege blijft. Er wordt dit jaar voor het eerst met 4 elftallen deelgenomen aan de competitie en wel als volgt: le elftal 3e klas K.N.V.8., 2e elftal le klas U.V.8., 3e elftal 2e klas G.V.8., 4e elftal 3e klas G.V.B.
15 Jarig Bestaan Voetvereniging Winterswijk lHet bestuur van de jubileerende voetbalvereniging „Winterswijk”. Zittend van links naar rechts: de heeren J. Prinsen, secretaris-penningmeester en Rauwerdink, voorzitter. Staand van links naar rechts: de heeren Veenvliet, Putto en Te Pas. 35 jarig bestaan Bestuur V.V. Winterswijk 35 Jaar Bestaan
met Sinie grevink, Gerrit Sonderen, Jan Beijers, Willem Beijers,Herman Beijers Sr., Wilderkamp, Broer lammertink,Mientje Beijers, Mientje Beijers-Willemsen, betsie Beijers, Betsie Beijers, Cees Sint, Trees v.d. Plaats,Jan Heijnen, H.Dreeijers, Jan Dreeijers, Wim kl.Langenhorst, Jan van Mulder, Appie Dreeijers, Gerrit kl.Langenhorst, te Winkel, Bennie Piek, Herman Beijers en H.Wevers. V.V.Winterswijk 40 Jaar bestaan Zondag 21 Mei 1961 v.l.n.r. staand: Herman Beijers Sr., Gerrit Klein Langenhorst, Lenie Beijers-Beeks, Wim (Puckman)Heinen, Annie Heinen, Marie Lammertink, Jan Maas, Mevr.Sint, Mevr.Maas-Hijink, Mevr.Willemsen-Grevers, Sinie Deunk-Grevink, Mevr.van Dam, Mientje Beijers-Willemsen, Bennie Onnink, Jan Beijers, Appie Dreeijers. v.l.n.r.zittend: Herman Beijers, Wim Beijers,Broer Lammertink, Kees Sint,Herman Willemsen, Koos van Dam, Chris te Winkel plm.1970 v.l.n.r.staand: Flip Zeevalk, Jan Uwland, Herman Beijers, Wim Pietersen, Barend Wentink, Herman Wiggers, Willem Slotboom, Bennie Aalbers, scheidsrechter Bernard Becks v.l.n.r.knielend: Gerrit ter Haar, Jan ter Haar, Gerrit Sikkink, Gerard Jolink, Jan Grevink ‘De Boys’ Plm.1985 bovenste rij Gerrit ter Haar, Hennie Schoppers, ? Buitink, Bernie Hietbrink,, Theo Breuer, Marcel te Focht, Harry Mulder, Bertie Zegelink. onderste rij Leendert Dijkema, Peter Sperwin, Simon Pattiruhu, Johnny Overbeek, Eddie Dijkema, Bertie Meijers. Gebouwd 1967
Nadat pogingen om in Huppel, Henxel en Ratum levensvatbare voetbalclubs te stichten mislukten (eis minimaal 40 leden), werd op 1 juli 1943 de VV Ratum opgericht. Voetballen was nagenoeg de enige vorm van amusement in de oorlog. Direct vanaf het begin speelde Ratum in de competitie van de Gelderse Voetbal Bond (GVB), dit in tegenstelling tot andere buurtclubs die veelal in het “wilde” voetbal actief waren. Ratum speelde in de clubkleuren blauw-zwart. Nadat bij de familie Kersjes in Ratum diverse bomen waren gekapt, diverse sloten werden gedempt en de grond met behulp van schoppen en spaden werden geëgaliseerd, bleek de kwaliteit van het veld niet “je dat”. De Club verhuisde naar stuk grasland bij Willink, een eindje achter de steengroeve. Deze grond deed daarvoor dienst als vliegveld van de Luchtstrijdkrachten. Van de luchtmacht werden masten geleend die als doelpalen dienden.
Dat het veld, buiten het voetbal om, domein was van grazende koeien betekende dat voor elke wedstrijd de “koeienflatsen” verwijderd moesten worden, waarna met behulp van zaagsel lijnen werden uitgezet. Het ophangen van doelnetten (gekocht van WVC) en het grasmaaien, het verwijderen van de zwartbonte supporters, het omkleden op het veld, kom daar in de één en twintigste eeuw maar eens mee. Curieus was ook dat de tegenstanders zich in gebouw Emma op ruim een kilometer afstand konden omkleden en dan per fiets naar het veld kwamen. Tja, en dan kwam het wel eens voor dat de enige bal kaduuk ging en per fiets in Winterswijk een andere gehaald moest worden. Het ging Ratum in die dagen niet altijd voor de wind. Voetbal stond voor voor benenbrekerij”. Toen één van de 1ste elftalspelers een been brak en een aantal anderen pardoes stopten bleken er net voldoende spelers over om met één team door te gaan.
In 1954 werd accommodatie verlaten en verhuisde Ratum naar uitspanning ’t Lappenschaar. De groep leden uit Huppel en Henxel werd groter en spoedig na een tweede team deel aan de competitie. Een vertegenwoordiger van de scheidsrechtersorganisatie noemde Ratum in 1968 “de sportiefste club van Nederland”. Schorsingen van spelers waren zeldzaam. In 1969 startte Ratum als eerste club in Winterswijk met damesvoetbal. Een journalist van een regionale krant zag de dames “met het bruine monster knutselen” . Vanaf dat jaar is het damesvoetbal stevig verankerd binnen de vereniging. Ratum werd nog sfeervoller.
In 1972 werd een tweede veld aangelegd, dat later werd voltooid met lichtmasten (echte en niet zoals in vervlogen tijden jamblikken met lampen erin) en een heuse tribune. Later kwamen er nog twee velden en een oefenhoek bij. Het oudste veld werd weer weiland. Juist dit veld zal bij de oudere leden nostalgische gevoelens oproepen. Diverse kampioenschappen werden daar behaald. Stond je vlak voor tijd voor, dat was het beproefde advies “ros ‘m het bos in”. Ratum heeft zich in de krap zestig jaar van haar gemanifesteerd als een gezonde, levendige en warme club. Er werd enthousiast gespeeld om de punten en op z’n tijd vol overgave gefeest.
