Geschreven december 2019 n.a.v. geruchten/voornemen het Winterswijkse Koningin Beatrix ziekenhuis op den duur te verplaatsen naar Doetinchem.

Er bunt kindekes gebor’n op aerd

Het wasse karstaovond 1905
Het war’n kolde daage en t had flink evraoge.
Mooder zat ‘met heure dikk’n buuk bie de kachel en grootmooder was zich van de zenuw’n maor een paare Nötten ant kraken.
Vaader leep ook al een betjen zenuwachtig hen en weer.
Met mooder kon nao neet lange meer duur’n, veurdat d’r een tweeling e’borene zol worden.
Dat had de dokter e’zegd en den had het verstandig e’lekkene dat mooder dan naor het nee’je zeek’nhoes zol komm’n in de Gasthuusstraote.
Jao, Wenterswiek had jao waorachtig nao een eigen zeek’nhoes.
Nao hoofde de leu neet meer zo wiet naor and’re plaatsen hen as ze dat al haald’n.
Maor nao was’t spannund. Ook Jan ging zich maor een paar nötten kraken.
Hee zol nao twee zuskes kriegen, of miskien ok wal twee breurkes.
Ie wet neet. Vaader kon het neet lange meer anzeen en haalde het paerd oet de schoppe en spande het veur de kaore.
Het kon nao neet lange meer duur’n.
Hee wist noch gaot, dat het met tweelinge vaake verkeerd kon gaon, want dat gebeurde veule vaaker in de buurte.
Maor nao met dat nee’je zeek’nhoes had ze d’r alle vertrouw’n in.Mooder leep steeds maor rood an en dee wasse behoorl’k ant puff’n.
Grootmooder pakte nog vlot een tasse in met ondergoat en nao kon de reize beginn’n naor het darp.
Ovver de Wooldse grinte, in de kolde, met mooie sterr’n an de hel’dre loch. Het wasse tenslotte Karstaovond en dat heurde d’r een betjen bie.
Ok waar’n d’r meer leu onderweg naor de Olde Grieze, de Jacob op de markt veur de Nachtmisse. Hendrik, het paerd stapte rustig vot richting de Woltstraote en van daoroet deur de Misterstraote op het zeek’nhoes an.

Daor an e’kommene, kon moodder meteene in een bedde, met echte laakens en dikke dekkéns, alhoewel zee het al warm genog hadde.
Wat is ut toch ok een prachtig zeek’nhoes zei vaader tegg’n mooder.
De klokk’n van de Olde Grieze konn’n zee hier goat heur’n.
De nachtmisse wasse begonn’n Ok de nieuw’n doktor was naor het zeek’nhoes e’kommen en den zag d’r heel geleerd oet.
Vaader ging maor efkes naor buut’n hen, want neet alleene veur mooder was’t spannend maor ok veur h’m.
Nao, d’r een tweeling zoll’n komm’n mos hee wal harder ant wark, want d’r most’n dan meer aerdappels op taofel komm’n.
Hee, keek maor een betjen in het rond de Gasthuustraote deur en dan weer naor de loch. Daor zag hee twee mooie ster’n twinkeln an de held’re loch. De zuster kwam naor buut’n e’rend en zei:

‘E’feliciteerd, ie hebt twee prachtige zeuns d’r bie.
Vaader begon helemaole de glimm’n um ziene neuze en ging ton ok snel naor binnen.
Daor lag mooder met an biede kante een schattig kerlken.
De dokter stond de trots bie, Wenterswiek was weer twee kerlkes rieker. ‘Hoo, gao ie ze neum’n, zei hee tegg’n vaader en mooder?’
‘Wie gaot ze Knelis en Willem neumen’.
Dat vond de dokter twee hele mooie naam’n .
Ok de zuster glom van trots.
In heur nieuw’n zeek’nhoes was toch op eersten karstdag twee gezonde kerlkes op aerd e’kommene.
De dokter zei nog wal tegg’n vaader, dat het maor gaot is dat ze e’kommene bunt en dat d’r een zeek’nhoes in de buurte wasse, anders wist hee neet of dat allemaole wal zo gaot was e’gaone.
De doktor wasse trots op dee Wenterswiekse notabelen dee daor veur e’zorgd hebt dat nao alles zo dichte bie huus wasse.
Dee had e’zegd, dat dat belangriek wasse veur Wenterswiek.
En dat dat geld kost’n vond’n zee neet zo belangriek, de gezondheid geet toch altied nog veur de centen.
Datte in de toekomst nog maor veule bie mögt komm’n, zae de doktor.
Een zeek’nhoes is nao neet meer weg te denken oet Wenterswiek.

Karstmis 1905Wenterswiek was twee sterr’kes rieker:
KNELIS EN WILLEM

Geschreven door Hans Tenbergen